İnsan herşeyi unutabiliyor, ihmal edebiliyor. Yakalayabildiklerin şans, kaçırdıkların pişmanlık, ıskaladıklarınsa körlük.. Peki bu kadar koşuşturmanın içinde elde kalan ne ? Kocaman bir hiçlik.. Kira, elektrik, su, kredi kartı, taksit faturaları arasında kaybolmuş zavallı ve yalnız bireyler. Bir taraftan yaşam hiçbirşeye aldırmadan, kendi halinde bir su edasıyla akarken, diğer taraftan varlık nedenlerini unutmuş bizler içinde kaybolmaya başlıyoruz..
Asıl soru şu : İçinde varolamadığın bir hayatın ne kadarı sana ait olabilir ya da ne kadarının ait olmasını bekleyebilirsin ?
