İnsanın bir tek ve hep aynı yaşamı yok. Peş peşe eklenen birçok yaşamı var ve sanırım çektiği acıların nedeni de bu... Umut edilen ama karşılaşılamayan bir yaşam, kelimelerde can bulmaya çalışan düşler, belki tam anlamıyla anlaşılamamak ve uzuuunca bir süre sessiz sakin geçen yıllar... Yine de, herşeye inat, tüm yalnızlık hesaplaşmalarından sonra kalabalığa dönüş... Canım acıyor biraz.. Belki farkında olmadan biraz da acıtıyorum. Ama yalnızlığımdan bir türlü vazgeçemiyor ve içimdekini korumaya çalışıyorum.. Ben en çok yağmuru özlüyorum...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder