ağlayacak kimsesi yoktu
bir aynası
bir gölgesi
bir de annesi
-o da yıllar önceden-...
gözyaşları kurumuştu
dudakları sessiz
ve elleri çizememişti
yitip giden sevgileri..
gözler duvarda
düşünceler havada
cansız bir bedendi artık
soğuk bir odanın
tam ortasında...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder