Salı, Mayıs 01, 2007

Seyirdışı Notlar XVII

İşte bitti ! Günler ve geceler süren bu kabus bitti. Ben de bittim. Şu an son sigaramın dumanını seyrediyorum. Parmaklarımın arasından uçuşup havaya dağılıyor. En son 35 yıllık ömrün dağılışını da böyle seyretmiştim. Hesabını verememiştim çünkü hiçbirşeyin. Çok üzülmüştüm, dibe vurmuştum. Sen benim hem “som” baharım oldun hem “son” baharım, hem de “sonuncu” baharım. Güle güle son yolcu, düşler buraya kadar.

5 yorum:

Adsız dedi ki...

peki öyle olsun

... dedi ki...

ne son baharlar biteeeer,
ne yolcular ne de düşleeeeeeer

Gizliyüz dedi ki...

o zaman bende bir enayilik durumu var zira hep bitiyor.. ama sen tamamsın bişey dediğim yok, dur şöyle sağlam bir yere vurayım :)

... dedi ki...

:)) iyi vur bakkk...

bir şey olur aman dayanamam sonra!


biter ama son kelimesini kabullenemiyorum son bahar son yolcu ne oluyor yaaa allaallahhh :(

Gizliyüz dedi ki...

vurdum vurdum merak etme :)

aslında "son" ları ben de sevmiyorum itiraf etmek gerekirse. ama her defasında bu "son" olsun diye başlayan beklenti ya da duygu - ya da her nasıl adlandırırsan- karşılığını bulamayınca "yeter artık" diyorsun ve bu kez "son" kelimesini gerçek anlamında kullanmaya başlıyorsun. çokta isteyerek kullandığım bir kelime değil. tek kötü tarafı beklemekten sıkılmış olma durumu ve her duvara toslama eyleminde insanlarla/gelecekle ilgili beklentilerin azalması.

ama dediğim gibi sen iyi gidiyorsun sakın bozma ya da birilerinin bozmasına izin verme. yazdıklarında çok keyifli, yüreğine sağlık..selamlar ve sevgiler...