Gecenin sessizliğini
kanat sesleri bozdu :
Martılar...
Karanlık teslim ederken ruhunu güne,
gökyüzünü kulaçlıyorlardı.
Bir sessizlik oldu birden ;
sonra artan kanat sesleri,
kaçışan kuşlar,
ve yağmur...
..............
Derken bir tanecik vurdu yüzüme,
uyandım.
Seni aradım yanımda,
yoktun.
Düşündüm..
Aslında hiç mi yoktun,
yoksa bir düş müydün
yalnızca geceleri gördüğüm ?
..............
Aradan ne kadar geçti bilemiyorum.
Kesildi yağmur.
Birden o grilik,
yerini yedi renge bıraktı.
Bir
tanesini alabilmek için uzattım elimi.
Bütün istediğim sadece biriydi,
bir renk, bir ışıltı...
Karanlıktakinin
gökyüzünü düşlediği gibi,
tuttum.. hiç bırakmamacasına..
Avuçlarımın içindeydi artık.
..............
Sonra kapadım gözlerimi,
daldım gökyüzüne...
İlerledikçe mavilik,
İlerledikçe bulutlar,
İlerledikçe kuşlar,
Ve ilerledikçe izlerimiz...
Senin,
Benim...
Saf,
yalın,
ve hiç bozulmamış,
duruyor yerli yerinde..
..............
Kendime geldiğimde
yine penceredeydim,
sen yine yoktun..
Üstelik hava da kararmıştı.
Vakit akşam vakti.
Bekledim,
gelmedin....
Belli ki bir yağmur düşüydü bu.
Tıpkı senin gibi ;
yağdı ve bitti...
..............
O anda anladım, olmuyor sensiz..
Biraz daha böyle devam ederse;
bu eşyalar,
duvarlar,
pencereler,
yiyip bitirecek beni..
..............
Vakit gece yarısını geçti.
Dışarıdayım.
Çok az insan kalmış,
yüzlerinde bir korku ifadesi
ve yalnızlıklarıyla
adım adım ilerliyorlar,
nereye gittiklerini bilmeden..
Benimse gözlerim
hala pencerelerde,
belki bir ışık yanar da
sen çıkarsın diye..
..............
Nihayet döndüm,
şimdi evdeyim.
Yatakta..
gözlerim kapalı..
dinliyorum :
sessizliği,
sensizliği..
Çırpınışlar fayda etmiyor.
Birşeyleri sürekli ertelemenin
rahatlığı,
geç kalmanın telaşıyla birleşince
üşütüyor insanı,
yüreğini sızlatıyor..
..............
Hep söylerim ya,
"insan hep aynı çukura düşer"..
Gördün mü bak,
yine düştüm..
Suç varsa cezasız kalmamalı,
öyle değil mi ?
Suçluyum,
biliyorum..
..............
Bir tür kısır döngü
bu yaşam dedikleri..
Hep aynı çemberin üzerindesin;
İçinde mi, dışında mı belli değil..
Roller hep aynı,
maskeler de..
Değişen yalnızca
seneler,
ve yüzler..
..............
Yanlış yaşam,
Doğru yaşanmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder